Wat kunnen we praktisch doen om in vrede te leven?

Eerst iets doen aan oorlog in ons hoofd. Hoeveel blikken die kunnen doden heb ik in mijn leven geschoten? Als die blikken echt zouden kunnen doden was ik inmiddels een massamoordenaar. Oh, wat had ik een woede in me en ik was flink geradicaliseerd. Goed, ik heb geen mensen gedood of stenen gegooid wel heb ik gescholden, vernederd en woede-aanvallen gehad. 

Radicaliseren gaat geleidelijk en wordt onder andere gevoed door alleen met mensen om te gaan die de zelfde mening hebben en een gevoel van minderwaardigheid (in mijn geval). Radicale ideeën hebben betekende dat ik me ‘beter’ voelde dan mannen, vrouwen die met mannen omgingen en uiteindelijk zag ik haast niemand meer. Het voelde machtig maar het maakte niet gelukkig omdat mijn wereld steeds kleiner en benauwder werd.

Geluk is het gevoel vergeven te zijn en te vergeven. Wrok blijft in ons lichaam en geest rotten net als jaloezie. Heb ooit de beslissing genomen dat ik dat groene gif niet meer in mijn lijf wilde. Dat was het begin van de bevrijding. Het duurde nog even maar de beslissing nam ik vanuit de diepte van mijn ziel en dat zette de boel in gang. Ik hield een ronde langs alle mensen die ik ooit had beledigd of de deur had gewezen en bood mijn excuses aan. Dat leverde prachtige gesprekken op en het genas mijn hart.

Gelukkig werd ik toen ik gesprekken had met politiemannen die vroeger achter me aan zaten als ME-ers. Ze bleken net zo’n vijandsbeeld te hebben gehad over mij als ik over hen en we hebben er hartelijk om gelachen. Gelukkig was ik als ik mijn excuses aanbood aan mensen die ik had beledigd. Oh wat was het een heerlijk moment toen ik besloot, na het moment dat ik bijna zelfmoord wilde plegen van eenzaamheid, alle ideeën over de wereld overboord te gooien en opnieuw te beginnen. Geluk is als ik ruzie heb met mijn geliefde en we maken het weer goed. Geluk is aan tafel te zitten met de mensen van Hartgeschreven… we komen uit alle religieuze of spirituele richtingen. Mijn hart opent zich wijd en de liefde stroomt door me heen.

Geluk is een mail krijgen van iemand die toegeeft het moeilijk te hebben met bepaalde bevolkingsgroepen en dat ten diepste helemaal niet wil en of ik haar nog niet wil deleten en geduld met haar wil hebben. Ik besprak de mail met een groep waarmee ik werkte. In de groep zaten stoere ex-mariniers, Turkse en Marokkaanse Nederlanders, Surinamers en ze herkenden het allemaal. ‘Zo’ niet willen zijn en eigenlijk van iedereen willen houden is al de eerste stap naar geluk. Het gesprek deed iets met ons allemaal en dat begon allemaal met die mail van de eerlijke vrouw die haar gevoel opende en zich bewust werd.

Wat we praktisch kunnen doen voor vrede in de wereld? Elkaar leren kennen, erkennen dat we oordelen hebben en besluiten dat we meer zijn dan ons oordeel, onszelf genezen van wrok en jaloezie omdat we wijzer zijn dan dat en te genieten van elk moment van handreiking en bevrijding.

Er is vast meer dat we kunnen doen: gelukkig zijn er nog anderen bij Hartgeschreven die over hetzelfde onderwerp schrijven. Wat zijn jouw ideeën?

Marja Ruijterman

Marja heeft twee boeken met verhalen gepubliceerd ‘Placebo’s en fluitende fietsen’ en ‘Niets meer te bewijzen’ over haar leven, haar werk als trainer en coach, de wonderen die ze meemaakte, de inzichten van en over haar ouders, inspiratie van de straat. Van het niet meer willen leven naar een leven vol enthousiasme en hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen en wat en wie haar daarbij geholpen hebben. Een korte introductie van haar vind je op de pagina Hartschrijvers.