Hoe zie ik God – Samensmelting

De Tao is leeg
maar onuitputtelijk
bodemloos
De voorouder van al wat is

Binnenin worden scherpe randen zacht
raken vaste knopen los
wordt de zon verzacht door een wolk
dwarrelt stof neer

Het is verborgen maar altijd aanwezig
Ik weet niet wie het gebaard heeft.
Het lijkt de gemeenschappelijke voorouder van alles te zijn,
de vader van alle dingen.

Bovenstaande is de 4^e vers van de Tao Te Tjing, het boek der wijsheid van de Taoïsten. Ik las het in de periode dat alle artikelen van de andere Hartschrijvers binnenkwamen en online werden gezet en vond het zo ongelofelijk mooi passen bij alles wat er door de anderen werd geschreven, dat ik het graag gebruik voor de samensmelting van het onderwerp ‘Hoe zie ik God?’. Het interpreteren van de woorden die opgetekend zijn in dit boek der wijsheid, waarin Tao staat voor ‘De Weg’, is door de eeuwen al ontelbare keren gedaan. En telkens weer blijkt hoe ongrijpbaar, mysterieus en groots de Tao is; precies wat de Hartschrijvers uitdrukken in hun artikelen over God.

De Tao is leeg, maar onuitputtelijk, bodemloos
Voor mij betekent deze leegte dat de Tao (vul in: God, Allah, JHWH, het Universum, De Liefde, het goddelijke) geen wensen of verlangens heeft, maar uitsluitend aanwezig is en oneindig veel mogelijkheden voor ons ontsluit.

Meta zegt het in haar artikel als volgt:
“Ik weet niet wat ‘God’ is, maar Het denkt niet en Het oordeelt niet. De mens is degene die oordeelt en die zich verschuilt achter een oordeel van ‘God’ dat door ‘God’ nooit wordt gegeven. De mens heeft alle regeltjes zelf verzonnen. Geïnstitutionaliseerde religies gebruikten en gebruiken die  regels soms nog steeds om de mens te onderdrukken. “Jij mag dit niet doen omdat ‘God’ het zegt.” “Jij moet dat doen omdat ‘God’ het wil.” Van ‘God’ hoeven wij helemaal niets, behalve dan misschien proberen om onze afgescheidenheid op te heffen.”
Meta Gemert – Vrije Geest

De voorouder van al wat is
Onze voorouders zijn onze bron. Zij hebben het leven doorgegeven. Zonder hen zouden wij er niet zijn. Wij komen voort uit de Tao. Het is de bron van waaruit het leven wordt doorgegeven. Zonder de Tao zouden wij er niet zijn.

Gaab drukt dat zo uit:
“Voor mij is het vinden en gaan leven van Onvoorwaardelijke Liefde hoe ik God zie. Het is een inner Job! God kun je dus voor mij De Liefde noemen. Of Bron. Of Al wat Is. Of Buddha, of Allah. Het maakt voor mij niet meer uit hoe je het noemt. Als het er voor zorgt dat jij de liefde ervaart… what’s in a name! Ik zie God als de liefde in mijzelf. En die liefde die deel ik weer verder met heel veel liefde. Als je eenmaal weet hoe het voelt, wil je het als vanzelf verder delen, omdat je het een ander met liefde gunt. Omdat het oneindig beschikbaar is voor iedereen, als je erop blijft afstemmen en het jezelf blijft gunnen”
Gaab van Hall – Spiritualist

Binnenin worden scherpe randen zacht
Het leven kan soms zo diep snijden. Wanneer ons iets pijnlijks overkomt, snappen we vaak niet waarom en vragen ons af of het niet anders had gekund. Maar wie het lukt binnenin de Tao te leven, beseft dat pijn en ongemak vanuit diezelfde bodemloze, onuitputtelijk bron komt als vreugde en blijdschap en onderdeel is van onze vorming. Dat te weten maakt scherpe randen zacht.

Of, zoals Marjolein het zegt:
“Ieder keer weer, blijkt dat alles een goddelijke ont-moeting is, welke een spiegel is, een herkenning in zich draagt, een signaal afgeeft of een richting aanwijst. Maar wanneer deze liefdevol en warm aanvoelt is deze gemakkelijker te zien, te herkennen of te aanvaarden dan wanneer deze koud en tegengesteld van liefdevol aanvoelt. Maar dit is een illusie; de medaille heeft 2 kanten, maar komt vanuit dezelfde goddelijke liefdesstroom. Soms enigszins vervormd door ons menselijke onvermogen, maar het is en blijft in de kern goddelijk.”
Marjolein Adema – Levenskunstenaar

Raken vaste knopen los, wordt de zon verzacht door een wolk
Deze regel vertelt mij dat ik moet loslaten. Immers in welke omstandigheid ik me ook bevindt, er wordt voor me gezorgd. Dus niet aan de touwtjes trekken en daarmee de knoop alleen maar vaster maken, maar loslaten en de Tao zijn werk laten doen.

Tamaam zegt het zo:
“In het dagelijkse leven ervaar ik Zijn nabijheid continue, in alle dingen om me heen en in de verschillende gebeurtenissen die ik meemaak. Dat die leiding keer op keer bevestigd wordt, is niet alleen mooi maar ook verrijkend. In het leven gebeuren er zoveel dingen, die ik met mijn gedachten alleen niet zou kunnen verklaren. Het feit dat je weet dat er een intense kracht is, die je nader is dan je wimpers en je halsslagader zorgt onder welke omstandigheid dan ook dat je wordt gesteund. De gedachte alleen dat Hij er is voor jou en altijd aanwezig met zijn macht, kennis, liefde en protectie om je te leiden is van onschatbare waarde.“
Tamaam Ayyash – Moslim geïnspireerd door Soefi filosofie

Dwarrelt stof neer
Al zou stof een eigen wil hebben, dan nog zou het niet kunnen bepalen waar het op aarde neerkomt. Het is zo ontzettend licht, dat het totaal afhankelijk is van de omringende lucht. De beweging van die lucht is wat bepaalt wanneer en op welke plaats de stof neerdwarrelt.

Ik citeer hier Linda:
“Alles heeft zijn tijd en zijn juiste moment. God heeft alles wat er is de goede plaats in de tijd gegeven. God laat mij zien dat ik niks anders of nieuws nodig heb dan alleen maar Hem te kennen. Hij is er altijd en zal er altijd zijn. We hoeven alleen maar op Hem te vertrouwen.”
Linda Klinkenberg – Gastschrijver en christen

Het is verborgen maar altijd aanwezig
Onttrokken aan onze zintuigen, maar in iedere cel van ons lichaam voelbaar; de Tao is niet te vatten in woorden of beelden. Je hoeft de Tao ook niet te (be)grijpen, alleen maar te vertrouwen dat het er hoe dan ook altijd is. Dus laat woord en beeld maar los.

En dit is wat Jan Willem daarover zegt:
“Ik merk in toenemende mate dat God nooit helemaal te (be)grijpen is. Hoe meer ik probeer God te willen begrijpen of te kaderen, hoe meer ik er achter kom dat dat niet lukt en mijn valkuil is geweest dat dat me ging frustreren. Volgens mij kunnen christenen leren van het Joodse volk dat de godsnaam die onuitsprekelijk is noteert met JHWH. Zoals je weet spreken ze die naam niet uit, en ik denk dat daar iets van de volgende filosofie achter zit. Op het moment dat je iets uitspreekt, stolt het meteen. De God die het Eeuwige geheim is van dat wat ons overstijgt, dat zich met onze individuele levens wil verbinden, dat is niet te stollen.”
Jan Willen – Christen

Ik weet niet wie het gebaard heeft
Het moment van baren, geeft het begin van een nieuw leven aan, net zo goed als sterven het einde aangeeft. De Tao heeft geen begin en ook geen einde. Het is er altijd geweest en zal er altijd zijn.

Atze zegt het volgende hierover:
“Spinoza stelt Natuur gelijk aan God. God=Natuur. En onder natuur moet je het hele universum verstaan. Alles wat is, is dus in God. En dat van eeuwigheid tot eeuwigheid. Bij Spinoza geen schepping. Het universum is. Het wordt geregeerd door de natuurwetten en die zijn volmaakt. Iets beters is niet denkbaar.“
Atze van Wieren – Spinozist

Het lijkt de gemeenschappelijke voorouder van alles te zijn, de vader van alle dingen
Als de Tao één gemeenschappelijke voorouder is van ons allen, dan zijn we dus één grote familie en kan het niet anders of we herkennen onszelf in elkaar. Ook al zijn we nog zo verschillend, we horen bij elkaar.

En dit zijn de woorden van Marja die daarop aansluiten:
“Ik kom steeds meer mensen tegen die op één of andere manier God hebben ervaren. Er zijn er heel wat op deze wereld en we komen uit alle richtingen. Ook uit de atheïstische wereld. We herkennen elkaar.”
Marja Ruijterman – Een zichzelf herontdekkende ziel

Yvonne Alefs  is schrijver in hart en ziel. Naast haar stukken hier op Hartgeschreven schrijft zij ook levensbeschouwelijke teksten en gedichten op haar eigen website yvonnealefs.nl en blogs voor QigongQyvon (over de Chinese bewegingsleer Qigong) en Yogadreams (de yogaschool waar zij een paar keer per week heerlijke yogalessen volgt). Een korte introductie van haar vind je op de pagina Hartschrijvers.