Het antwoord voor mij op deze vraag ligt in het mysterie en kan als zodanig volgens mij niet volledig beantwoord worden, omdat het onderhevig is een continue groei en ontwikkeling. De overgave aan het niet weten. Wat het derhalve voor mij betekent is in eerste instantie kwetsbaarheid. Dat er geen zekerheden bestaan, maar een aaneenschakeling van veranderingen, waar ik alle menselijke aspecten tegenkom. Een groeiend bewustzijn hierdoor, zeker wanneer je iets tegenkomt dat er om één of andere reden of conditionering niet mag zijn. Geen ruimte krijgt of wordt ontkend, wordt genegeerd, van weg wordt gevlucht, waarmee afgerekend wordt, of mooier wordt gemaakt e.d., maar die we allemaal (her)kennen als menselijk. Kwetsbaar in de zin dat deze vorm, het fysieke lichaam, tijdelijk op aarde verblijft. Degene die ik werkelijk ben is oneindig groeiend bewustzijn. Aan ons om zorgvuldig, eerbiedig en dankbaar om te gaan met deze fysieke mogelijkheid, niet wetende hoe en wanneer dit ophoudt.
Ik heb het gevoel dat ik als mens een taak heb dat ik in de tussentijd iets dien te realiseren. Datgene dat ik ‘boven’ heb afgesproken, heb ingezien of meegekregen, maar me niet meer herinner. Maar ik ben hier niet zeker van, misschien is dit wel een illusie?
Ik vraag me dan af: “Dien ik wel iets te realiseren”, of is deze menselijk ervaring niets anders dan een prachtige en wonderlijke belevenis? Als een blank canvas waar ik elke keer weer opnieuw een creatie op mag neerzetten zonder voorwaarden en zonder beloning en zonder straf. Vanuit de onschuld organisch een weg bewandelen, zonder een wie of wat hieraan te verbinden. Als scheppers, scheppend in de zin dat ik onbewust mijn eigen realiteit creëer, onschuldig me bewust wordt van wat dit belemmert. Scheppend ook in de zin van creëren. Ik belichaam de vreugdevolle lichte energie bij het creëren, wanneer ik schrijf, opruim, klus, kook, dans, schilder, boetseer e.d.
Om werkelijk vanuit mijn potentieel te kunnen scheppen dien ik los te zijn van elke afhankelijkheid van een menselijke identificatie en de daarbij behorende overtuigingen. Bij mij zijn dit bijvoorbeeld; ik wil nuttig zijn, ik heb een taak om aan verwachtingen van anderen en mijzelf te voldoen, ik moet zinvol en betekenisvol handelen, ik wil betekenis ervaren, ik wil gewaardeerd worden, ik wil gezien worden, ik wil beloond worden, ik moet aardig zijn, ik ben niet goed genoeg of niet waardevol genoeg als anderen dit niet zien of als ik dit niet merk, of ik ben niet waardevol als ik geen geld verdien of ik ben niet waardevol genoeg om er geld voor te vragen, ik mag niet zijn wie ik ben want dan word ik afgewezen etc…..
Werkelijk iets nieuws scheppen is alleen mogelijk door een kanaal te zijn, een geleider. De frustratie en tevens de schoonheid in mijn leven is dat ik me mijn hele leven al bewust ben dat ik niet in verbinding ben met ‘mijn’ potentieel, maar dacht tegelijkertijd dat ik daaraan iets moet doen. In onze kern zijn we scheppingskracht, het is niet iets wat we hebben, dit besef is essentieel. Dit heeft te maken met dat we niet weten of niet meer weten wie we echt zijn.
“We hebben niet een bewustzijn; we zijn het Creatieve Goddelijke Bewustzijn in een individuele expressie. Diep in ons is stilte en stilheid, dat is de Bron van alles.”
Citaat uit tekst van Jan Bommerez.
De grootste belemmeringen zijn mijn inziens; angst in de vorm van gevoelens van schaamte en schuld. De verwarring waar we als mensen onder lijden is dat we ons zelfconcept laten bepalen door onze reacties op de ervaringswereld i.p.v. een ervaringswereld te manifesteren op basis van wat we echt zijn! Wie of wat ik denk te zijn is vervolgens weer bepalend voor mijn ervaringswereld. Mijn gevoelsstaat is met andere woorden de eerste manifestatie van mijn denkwereld. Dit kan me helpen om de gedachten / overtuigingen / geloofsovertuigingen / twijfels / angsten / filters / vooroordelen / frustraties / gevoelens van schaamte en schuld / identificaties en ontgoochelingen en nog veel meer te kunnen transformeren.
Bewustwording dus, met het leven als een aaneenschakeling aan mogelijkheden om te ervaren. Dit biedt een kans om deze verwarring te doorzien. Of gaan we dit doorzien wanneer we hier op een natuurlijk tijdstip klaar voor zijn? Zoals een natuurlijk proces van rups naar vlinder. Terwijl ik dacht dat ik van alles moest doen om die vlinder te worden. En dat ik pas mens ben als ik die vlinder ben. Nu nog in mijn coconnetje als verpopte rups ook precies ‘op schema’ net als wanneer ik als vlinder uit mag vliegen en zo gaat het proces oneindig verder, ook voorbij ons menszijn……
Marjolein Adema – Levenskunstenares
Marjolein is naast schrijver voor Hartgeschreven ook bezig te schrijven over haar eigen weg van bewustwording en zij schildert. Op abstracte wijze geeft zij kleurrijk expressie. Tevens coacht zij waarbij zij alle kennis intuïtief inzet, dienend aan wat zich voordoet. Momenteel is zij begonnen aan een cursus ontspanningsmassage en kijkt zij uit om Ho’oponopono professioneel te leren. Haar werk tot nog toe is te vinden op creatiefdoorleven.nl. Een korte introductie van haar vind je op de pagina Hartschrijvers.
Laat een reactie achter